απο το βιβλιο Sport Riding Techniques

Ο Ρυθμός

Ο Ρυθμός ανακαλύφθηκε μια μέρα που ο Mitch Boehm, συντάκτης του περιοδικού Motorcyclist, κι εγώ χαμένοι κάπου στα βουνά Santa Monica, βρήκαμε έναν διασκεδαστικό τρόπο οδήγησης. Ήμασταν και οι δυο καβάλα στα νεώτερα και κορυφαία SS μοντέλα, με τα οποία θα μπορούσε κανείς ακόμη και να κάνει χρόνους στην πίστα, αλλά βέβαια ξέραμε και οι δύο, ότι οι ταχύτητες που αναπτύσσονται στις πίστες είναι θανατηφόρες στον δημόσιο δρόμο. Η συχνότερη αιτία που οι μοτοσικλετιστές πέφτουν από μόνοι τους στον δρόμο είναι η υπερβολική ταχύτητα στην είσοδο της στροφής και αυτή συνήθως προκαλείται από την υπερβολική ταχύτητα στην ευθεία. Οι περισσότεροι μοτοσικλετιστές, ενώ ξέρουν να ντιζώνουν το γκάζι, δυστυχώς η ικανότητά τους στα φρένα και η φινέτσα που χρειάζεται το φρενάρισμα μέσα στην στροφή, δεν είναι ανάλογη και το αποτέλεσμα είναι μια καταστροφική είσοδος στην στροφή.
Με τον Mitch καταλήξαμε να κουλάρουμε στις ευθείες και να το διασκεδάζουμε στις στροφές. Αργότερα που αναλύσαμε την τεχνική αυτή, την οποία και βάφτισα "Ρυθμό", καταλάβαμε ότι η ταχύτητά μας στην ευθεία ήταν μικρή, ιδίως σε σχέση με την τελική των μοτοσυκλετών μας. Ένας ακόμη λόγος για αυτό ήταν η κατάσταση με τους βαθμούς ποινής που είχαμε στα διπλώματά μας, που δεν ήταν και λίγοι εκείνη την εποχή. Για σκεφτείτε το! Οι υψηλές ταχύτητες συνήθως επιτυγχάνονται στις ευθείες και οι μπάτσοι το έχουν καταλάβει αυτό. Ο νέος Ρυθμός μας, περιόρισε την επιθυμία μας να πηγαίνουμε σαν παλαβοί στις ευθείες και μας οδήγησε στο να διασκεδάζουμε στις στροφές. Έτσι κι αλλιώς, το να τρέχεις σε μία ευθεία είναι μάλλον βαρετό, σε σχέση με το να παίρνεις μία στροφή έτσι ακριβώς όπως πρέπει.

Ο Ρυθμός και η ομαδική βόλτα
Καθώς ο Ρυθμός γινότανε πράξη στην καθημερινή μας οδήγηση, άρχισε να επηρεάζει και την ομάδα με την οποία βγαίναμε για βόλτα. Οι ευθείες άρχισαν να αποτελούν μια ευκαιρία για χαλάρωση και για να χαζέψουμε επιτέλους λίγο και το τοπίο, αλλά ακόμη πιο σημαντικό, έγιναν το μέρος για να ανασυνταχθεί η ομάδα. Συχνά χρησιμοποιούμε τις ευθείες για να γίνει η αλλαγή του επικεφαλής ή απλώς για να κάνουμε πλάκα μεταξύ μας σχολιάζοντας το στριφτερό μέρος που μόλις είχαμε περάσει ή αυτό που θα περνούσαμε αμέσως μετά. Αυτό είναι εκ διαμέτρου αντίθετο με τους αγώνες όπου κανείς δεν περιμένει για κανέναν.
Επειδή ο επικεφαλής αλλάζει κάθε τόσο, αντίστοιχα αλλάζει και ο ρυθμός. Αν ο επικεφαλής είναι αργός, θα σας δώσει την ευκαιρία να δουλέψετε την τεχνική σας, αν πάλι είναι γρήγορος, στην επόμενη ευθεία η ομάδα θα ξανασυγκροτηθεί.

Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο θα έχετε πια μάθει ότι η βιαστική είσοδος στην στροφή είναι πολύ απλά λάθος, είτε για τον δρόμο, είτε για την πίστα. Αν διατηρήσετε μια λογική ταχύτητα στις ευθείες, η επόμενη στροφή θα σας έρθει με μία ταχύτητα ανάλογη των ικανοτήτων σας.
Στην πραγματικότητα θα αρχίσετε να το διασκεδάζετε περισσότερο, αν αποκλείσετε από την οδήγησή σας στον δρόμο τις ταχύτητες που θα μπορούσατε να αναπτύξετε στην πίστα. Πιστέψτε με. Έχω κερδίσει πρωταθλήματα AMA Super Teams και 250GP και η ταχύτητα της πίστας δεν παλεύεται στον δρόμο.

Ο Ρυθμός εστιάζει στις στροφές και αυτό σημαίνει σωστή επιλογή γραμμής, φρένο μέχρι μέσα στην στροφή, άνοιγμα του γκαζιού νωρίς και όλα τα άλλα που έχουμε ήδη διαπραγματευτεί σε προηγούμενα κεφάλαια. Ο Ρυθμός σας δίνει την δυνατότητα να χαρείτε την πιο όμορφη πλευρά των μοτοσυκλετών σας, χωρίς να εκτίθεσθε συνεχώς σε κίνδυνο σε κάθε είσοδο στροφής ή σε κάθε μπλόκο.
Ένας καλός τρόπος να ρυθμίσετε την ταχύτητα της ομάδας σας είναι να θέσετε εσείς κάποιο όριο ταχύτητας στην ομάδα. Ίσως να έχετε μπροστά σας ένα κομμάτι δρόμου με μεγάλα γρήγορα τμήματα, αλλά επειδή κάποιες στροφές κρύβουν παγίδες είναι επικίνδυνο να πάτε με 200χαω (με αυτή την ταχύτητα διανύει κανείς περίπου 55 μέτρα ανά δευτερόλεπτο!). Θα μπορούσατε λοιπόν να θέσετε ένα όριο ας πούμε τα 120χαω στα βαρετά ευθεία τμήματα. Θέτοντας μια τέτοια λογική ταχύτητα βοηθάει στο να παραμείνει ο Ρυθμός λογικός και να διατηρηθεί η συνοχή της ομάδας. Αν τύχει ποτέ και βρεθείτε πίσω από την ομάδα με την οποία συνήθως βγαίνω βόλτα, σπάνια θα μας δείτε να πηγαίνουμε με πάνω από 120χαω στις ευθείες. Η επιβίωσή μου και η αγάπη μου για τις βόλτες σε δημόσιο δρόμο, εξαρτώνται από την τήρηση αυτού του κανόνα της ελεγχόμενης ταχύτητας.

Δεν είναι αγώνας!
Βγαίνοντας μια βόλτα με φίλους σημαίνει να νοιάζεσαι γι’ αυτούς. Αν έχετε χάσει κάποιον φίλο από τους καθρέπτες σας για 2-3 χιλιόμετρα ή για μερικά λεπτά, κόψτε ταχύτητα μέχρι να σας προλάβει. Αν όλοι το κάνετε αυτό, η ομάδα θα διατηρεί φυσικά την συνοχή της. Εκτός αυτού, σε περίπτωση ανάγκης η αντίδρασή σας θα είναι πολύ πιο άμεση.
Αν βγαίνετε με ομάδες οι βόλτες των οποίων πάντα καταλήγουν σε αγώνες, καλό θα ήταν να ξεκόψετε. Πείστε τους να πάνε να βρούνε μια πίστα για να τρέξουν και αγνοήστε όλες τους τις δικαιολογίες γιατί δεν το κάνουν. Ακόμη και το μικρότερο ατύχημα στον δρόμο μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες σε σχέση με μια πολύ χειρότερη πτώση στην πίστα και να είστε βέβαιοι, ότι αναβάτες που αντιμετωπίζουν τον δρόμο ως πίστα θα πέσουν. Σίγουρα δεν θέλετε να είστε εκεί όταν αυτό συμβεί.

Σας βεβαιώνω ότι έχω ακούσει κάθε δυνατή δικαιολογία για την άρνηση αυτών των ανθρώπων να μπούνε σε μια πίστα. Αν ο τύπος οδηγάει λογικά στον δρόμο και δεν γουστάρει να μπει στην πίστα, έχει καλώς. Αν όμως πιέζει την μοτοσυκλέτα του στο γκάζι και στα φρένα και οδηγεί συνεχώς με ένταση και παρ’ όλ’ αυτά δεν θέλει να μπει σε μια πίστα, ε, αυτά είναι παπαριές.
Είχα τρομερή εκτίμηση στην ομάδα με την οποία βγαίναμε βόλτα και τηρούσαμε τον Ρυθμό. ‘Ήμασταν 4-5 και περνούσαμε φανταστικά. Θυμάμαι σε κάποια φάση που ήμουν ο πέμπτος στην σειρά και περνούσαμε μια σειρά από εσάκια ρίχνοντας τις μοτοσυκλέτες μας μια δεξιά, μια αριστερά ή κάποια άλλη φάση που είχα στον καθρέπτη μου κάποιον φίλο πλαγιασμένο σε μια παρατεταμένη με τρίτη ταχύτητα...Γαμώ τις φάσεις! Ο ρυθμός μας ήταν σβέλτος, αλλά όχι γρήγορος. Μεγάλη διαφορά!
Όλοι στην ομάδα ήταν αγωνιζόμενοι ή είχαν υπάρξει τέτοιοι. Το επίπεδο ικανότητας όλων ήταν πολύ υψηλό. Παρ’ όλ’ αυτά η δυναμική της ομάδας δεν άφηνε τους εγωισμούς να εκδηλωθούν. Ο επικεφαλής άλλαζε κάθε τόσο και οι ευθείες ήταν η ευκαιρία να πάμε χαλαρά με το ένα χέρι και με το άλλο να χαιρετάμε τους άλλους αναβάτες και τους μπάτσους που είχαν βγει παγανιά. Ανυπομονούσαμε να φτάσουμε στα στριφτερά κομμάτια για να προσπαθήσουμε να τοποθετήσουμε την μοτοσυκλέτα μας στην σωστή γραμμή, επιλέγοντας με ακρίβεια εκατοστού το σημείο εισόδου και το apex κάθε στροφής.

Οι "Γλήγοροι"
Από καιρό σε καιρό στην μικρή μας ομάδα προστίθεντο και νέοι αναβάτες. Οι περισσότεροι από αυτούς καταλάβαιναν την προσέγγισή μας αρκετά γρήγορα, μετά κι από λίγο ‘μάθημα’. Κάποια φορά όμως μας έτυχε ένας τύπος που απλά δεν καταλάβαινε τι του λέγαμε. Ήμασταν στο Rock Store, όταν ήρθε ένας από τους τοπικούς αγωνιζόμενους του Willow και μας ρώτησε αν θα μπορούσε να έρθει μαζί μας. Συμφωνήσαμε και του είπαμε με δύο λόγια τον τρόπο με τον οποίον θα οδηγούσαμε. Στο πρώτο φαράγγι και ενώ ο τύπος ήταν στην μέση του γκρουπ, άρχισε να μας προσπερνάει όλους έναν –έναν και αφού προσπέρασε και τον επικεφαλής έφυγε μπροστά, πλαγιάζοντας υπερβολικά και γενικώς οδηγώντας έντονα, με άλλα λόγια νομίζοντας ότι είναι σε αγώνα. Τον αφήσαμε να πάει μπροστά και συνεχίσαμε να κάνουμε την πλάκα μας στον ρυθμό μας, ώσπου φτάσαμε στην κορυφή του φαραγγιού, όπου και μας περίμενε. Κανείς μας δεν κρεμότανε στις στροφές, κανείς δεν έστυβε το γκάζι, κανείς μας δεν έδειχνε να ζορίζεται.
Στο επόμενο στριφτερό κομμάτι που συνέβη ακριβώς το ίδιο, απλά σταματήσαμε και γυρίσαμε όλοι πίσω από άλλη διαδρομή, καθώς ο γλήγορος εξαφανιζόταν στον ορίζοντα. Εμείς θέλαμε να πάμε μια βόλτα με φίλους, να πάμε σβέλτα, αλλά όχι γρήγορα και σίγουρα δε θέλαμε να χρειαστεί να ξεσφηνώσουμε κάποιον κάτω από κάποιο φορτηγάκι κάπου σε κάποιον επαρχιακό δρόμο στην Καλιφόρνια. Ακόμη θυμάμαι την καταπληκτική ατάκα κάποιου από το γκρουπ μας. «Τρέχω μόνο για βαθμούς ή για λεφτά». Ήταν μια μέρα αργίας και ξεκούρασης και κανείς μας δεν είχε όρεξη να ασχοληθεί με τέτοια προβλήματα.

Η ιστορία με τον «Γλήγορο» αποδεικνύει το γεγονός ότι πρέπει να υπάρχει σύνεση στην επιλογή του γκρουπ με το οποίο βγαίνετε βόλτα. Θα το ξαναπώ λοιπόν: Αν βλέπετε ότι κάποιος προσπαθεί να οδηγήσει πάνω από τις δυνατότητές του, παίρνοντας ηλίθια ρίσκα, οδηγώντας μοτοσυκλέτα σε άσχημη κατάσταση, χωρίς το απαραίτητο εξοπλισμό, μην τηρώντας τις στοιχειώδεις αποστάσεις κτλ, συζητήστε το μαζί του και είτε βρείτε μια λύση είτε σταματήστε να πηγαίνετε βόλτες μαζί του. Δύο πράγματα μπορούν να συμβούν. Είτε θα βελτιώσετε τις πιθανότητες επιβίωσής του, είτε θα απαλλάξετε τον εαυτό σας από ένα πρόβλημα.

Το περιθώριο ασφαλείας σας
Είναι πολύ σημαντικό για την επίτευξη του «Ρυθμού» να αφήνει κανείς ένα περιθώριο ασφαλείας για να μπορεί να αντιδράσει σε κάποιο δικό του λάθος, αλλά και στο λάθος κάποιου τρίτου. Ο δρόμος κρύβει πάρα πολλές εκπλήξεις και έχει πολλές άγνωστες πτυχές και ο αναβάτης που δεν αφήνει ικανά περιθώρια ασφαλείας, είτε για αλλαγή γραμμής, είτε για την έγκαιρη ρύθμιση της ταχύτητάς του πολύ σύντομα θα εμπλακεί σε ατύχημα.

Ας ακούσουμε τι λένε μερικά θύματα:

«Ναι, έπεσα σε εκείνη την δεξιά στροφή με το χαλίκι στο οδόστρωμα...»
«Έπεσα γιατί με ξάφνιασε εκείνο το κλαδί...»
«Η στροφή έκλεισε απότομα και βγήκα έξω από τον δρόμο...»
«Το κωλομηχανάκι βρήκε κάτω στην στροφή και έπεσα...»
«Πήγαινα πολύ γρήγορα και έπεσα από μπροστινό για να μην τρακάρω με το αυτοκίνητο που πήγαινε πολύ αργά μπροστά μου ..»
Κτλ, κτλ...

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις ο αναβάτης είτε είχε εξαντλήσει τα περιθώρια πρόσφυσης, ή τις δικές του δυνατότητες ή τις δυνατότητες της μοτοσυκλέτας του και έτσι όταν συνέβη το αναπάντεχο δεν υπήρχε περιθώριο αντίδρασης. Το αποτέλεσμα; Η πτώση και μια δικαιολογία που δεν στέκει.
Αν έχετε εμπειρία από οδήγηση σε πίστα, όπου εκεί οδηγείτε στο 100%, καλό θα ήταν να περιορίσετε την επιθετικότητά σας κατά 30% όταν οδηγείτε στον δρόμο. Αν δεν έχετε εμπειρία στην πίστα, καλό θα ήταν να αξιολογήσετε με ειλικρίνεια την οδηγική σας εμπειρία σκεπτόμενοι όλες εκείνες τις φορές που έχετε ξεπεράσει τα όρια μέσα στα οποία αισθάνεστε άνετα. Τα όρια αυτά είναι πολύ καλές ενδείξεις και για το πότε ξεπερνάτε τα περιθώρια ασφαλείας σας. Σκεφτείτε τους λόγους για την δυσφορία σας αυτή και κάντε τις απαραίτητες αλλαγές στην οδήγησή σας. Το αίσθημα αυτό απέχει μερικά μόλις βήματα από το ατύχημα και την πτώση και είναι σαν να σας χτυπάει κάποιος στην πλάτη και να σας λέει: «Φιλαράκο, θα τσακιστείς έτσι όπως πάς».

Το σώμα σας να το χτυπάει το αεράκι
Εξετάστε λίγο την θέση οδήγησής σας όταν είστε στον δρόμο. Το αγωνιστικό σκύψιμο μέσα από την ζελατίνα ξυπνάει άγρια ένστικτα στους μπάτσους αλλά και τους υπόλοιπους «φιλήσυχους» πολίτες, γι’ αυτό καλό θα είναι να το αποφεύγετε. Εξάλλου, τι είναι καλύτερο, να περάσετε μπροστά από ένα μπλόκο με +30 ψαρακωμένοι πάνω στην μοτοσυκλέτα σας ή καθισμένοι κανονικά με το αεράκι να σας χτυπάει στο πρόσωπο; Η εμπειρία μου λέει ότι το δεύτερο δείχνει πολύ πιο αθώο. Και μην κρεμιέστε ξύνοντας (ή προσπαθώντας να ξύσετε) γόνατο στις στροφές. Μία ελαφριά μετακίνηση του βάρους σας προς το εσωτερικό της στροφής είναι αρκετή. Εξάλλου, εάν χρειάζεστε να βγάλετε το σώμα σας ολόκληρο έξω από την μοτοσυκλέτα, πάω στοίχημα ότι θα κινείστε πολύ πιο πάνω από το όριο ασφαλείας του 70%. 49 φορές στις 50 μπορεί να την γλυτώσετε, οδηγώντας στον δημόσιο δρόμο όπως θα οδηγούσατε και στην πίστα, αλλά αυτή η μία φορά που θα συμβεί το κακό, μπορεί να είναι και η τελευταία σας.
Σκεφτείτε επίσης τι είναι αυτό που βλέπει ένας μπάτσος. Κάποιον να περνάει «μαμιώντας» από μπροστά του ξύνοντας ό,τι έχει και δεν έχει ή κάποιον να το κάνει δείχνοντας «κυριλέ»; Το γόνατο στην άσφαλτο είναι ένας σίγουρος τρόπος να μπαίνετε στο μάτι των μπάτσων, αλλά και ένας ακόμη λόγος δαιμονοποίησης των μοτοσυκλετιστών στα μάτια της κοινής γνώμης.

Απαράβατοι κανόνες οδήγησης σε Γκρουπ
Κάντε τις προσπεράσεις σας ένας ένας. Προσπεράστε μόνο όταν είστε σίγουροι ότι δεν έρχεται κανείς από το αντίθετο ρεύμα. Μόνο προβλήματα μπορούν να δημιουργηθούν, όταν ο ένας αναβάτης ακολουθεί τυφλά ό,τι κάνει ο μπροστινός του. Αν έχετε ορίσει κάποιο νεύμα για να ειδοποιείτε τον από πίσω σας ότι είναι ελεύθερο το πεδίο για προσπέραση, εννοείται ότι δεν το χρησιμοποιείτε για πλάκα. Κρατάτε την ζωή κάποιου στα χέρια σας!

Όταν προσπερνάτε κάντε το σωστά. Κατεβάστε 1-2 ταχύτητες, αν χρειάζεται και προσπεράστε το προπορευόμενο όχημα γρήγορα και απλά. Αφήνετε έτσι και στους υπόλοιπους ικανό χρόνο να διαπιστώσουν αν μπορούν και αυτοί να κάνουν το ίδιο. Δεν χρειάζεται να ντιζώσετε το μηχανάκι για την προσπέραση, απλά κάντε το γρήγορα και αφήστε και αρκετό χώρο ανάμεσα σε εσάς και το όχημα που μόλις προσπεράσατε για να μπορέσουν και οι υπόλοιποι να χωθούν από πίσω σας. Τίποτα δεν είναι πιο εκνευριστικό από κάποιον που ενώ έχει προσπεράσει, δεν αφήνει στους άλλους χώρο για να προσπεράσουν και αυτοί.
Μην περνάτε ποτέ την διαχωριστική , παρά μόνο για να προσπεράσετε. Καλό θα είναι να τον καθιερώσετε εξ αρχής τον κανόνα αυτόν, για να αποφύγετε και τις πολλές διαφορετικές γραμμές (αλλά και ταχύτητες) που προκαλεί το πέρασμα στο αντίθετο ρεύμα. Εξάλλου, όσο πιο στενός και στριφτερός είναι ένας δρόμος, τόσο πιο απολαυστική είναι και η οδήγηση σε αυτόν.

Περιορίστε την ταχύτητά σας στις ευθείες, όπου έτσι κι αλλιώς δεν αποτελεί και κανένα κατόρθωμα. Αφήστε που στις ευθείες καραδοκούν και οι μπάτσοι. Χαλαρώστε στις ευθείες και κρατήστε δυνάμεις για το στροφιλίκι. Τα βαρετά ευθύγραμμα τμήματα είναι ιδανικά για να ξανασυγκροτηθεί το γκρουπ και, γιατί όχι, για να χαζέψετε και το τοπίο.
Συζητήστε το. Αν δείτε κάτι που δεν σας αρέσει, πείτε το. Η επικοινωνία είτε θα το λύσει το πρόβλημα είτε θα το απομακρύνει μια και καλή.

Μην βγαίνετε βόλτα με ηλίθιους. Σε προηγούμενο κεφάλαιο σας διηγήθηκα την ιστορία ενός ζευγαριού που έμεινε ανάπηρο από κάποιον απρόσεκτο σε μια βόλτα, ο οποίος επί μονίμου βάσεως δεν άφηνε επαρκείς αποστάσεις ασφάλειας, μέχρι που κάποια στιγμή τους έριξε κάτω και τους δύο. Αυτός ήταν ο ηλίθιος, εκείνοι κατέληξαν στο αναπηρικό καροτσάκι.
Βγείτε για βόλτα με τους κολλητούς σας και όχι για κόντρα. Είστε υπερβολικά ανταγωνιστικοί; Ε, κι εγώ είμαι και γι’ αυτό πάω στην πίστα και τρέχω σε αγώνες. Κάντε το κι εσείς ή πληρώστε το πολύ ακριβά...

Εξασκήστε την τεχνική σας και όχι την ταχύτητά σας. Στο βιβλίο αυτό υπάρχει υλικό για μια ζωή και προπόνηση για όλες αυτές τις δεξιότητες μπορείτε να κάνετε και σε λογικές ταχύτητες. Όπως λέω κάθε φορά, αν η μοτοσυκλέτα είναι τοποθετημένη σωστά στον δρόμο και οι κινήσεις του αναβάτη είναι αυτές που πρέπει, τότε η ταχύτητα έρχεται με φυσικό τρόπο. Η προσπάθεια για γρήγορη οδήγηση, χωρίς την σωστή τεχνική, μόνο καταστροφική μπορεί να αποβεί.

Κρατήστε πάντα ένα περιθώριο ασφαλείας. Δεν ξέρετε ποτέ πότε θα το χρειαστείτε, οπότε ας το έχετε καβάτζα.
Τους γλήγορους καθοδηγήστε τους στην κοντινότερη πίστα για να ξεθυμάνουν. Η λέξη αγώνας είναι συνυφασμένη με την πίστα και όχι με τον δημόσιο δρόμο.

Μαθήματα από την πίστα
Προσοχή στους άτσαλους: Οι αγωνιζόμενοι γρήγορα μαθαίνουν ποιους μπορούν να εμπιστευτούν μέσα σε έναν αγώνα και ποιους όχι. Η ζωή τους εξάλλου εξαρτάται από αυτό. Έτσι κι εσείς πρέπει να μπορείτε να διακρίνετε κοντά σε ποιους μπορείτε να οδηγήσετε με ασφάλεια και από ποιους να απομακρυνθείτε .

Όχι αψυχολόγητες κινήσεις: Μην κάνετε απότομες αλλαγές κατεύθυνσης μέσα σε γκρουπ. Μέσα σε έναν αγώνα και κατά την διάρκεια του πρώτου γύρου, πριν ακόμη ανοίξουν οι διαφορές ανάμεσα στους αναβάτες, δεν είναι σοφό να γίνονται απότομες αλλαγές κατεύθυνσης, επιταχύνσεις ή επιβραδύνσεις. Οδηγείτε ήρεμα και αποφασιστικά στον δρόμο. Τόσο στην πίστα όσο και στον δρόμο να αποφεύγετε τις αψυχολόγητες ενέργειες.

Προειδοποίηση επιβράδυνσης: Το σήκωμα του αριστερού χεριού ή το τέντωμα του ποδιού προειδοποιεί για την ύπαρξη αργού αναβάτη μέσα στην πίστα, αφού εκεί δεν υπάρχουν φλάς και φώτα φρένων. Η πληροφόρηση αυτή είναι ουσιώδους σημασίας και έτσι θα πρέπει οι αναβάτες να χρησιμοποιούν φλας, πίσω φώτα ή και να ανασηκώνουν το αριστερό τους χέρι γαι να προειδοποιήσου ν τον από πίσω για την απότομη επιβράδυνσή τους.

Κοιτάζοντας μπροστά: Οι αγωνιζόμενοι γρήγορα μαθαίνουν να κοιτάνε πιο μπροστά από τον αναβάτη που προπορεύεται. Αν έχετε το βλέμμα σας στην πλάτη του αναβάτη που ακολουθείτε, θα βρίσκεστε μονίμως προ εκπλήξεων. Να κοιτάτε πάντα πιο μπροστά και να χρησιμοποιείτε την περιφερειακή σας όραση για να παρακολουθείτε τις κινήσεις του μπροστινού σας.
Οδηγείστε μέσα στα δικά σας όρια: Πολλοί νέοι αγωνιζόμενοι παραδέχονται ότι πολλές φορές παρασύρονται προσπαθώντας να ακολουθήσουν τον ρυθμό κάποιου πιο έμπειρου και γρήγορου αναβάτη. Τόσο στην πίστα όσο και στον δρόμο φροντίστε να οδηγείτε μέσα στα όρια της ικανότητάς σας, της διάθεσής σας, της φυσικής και ψυχολογικής σας κατάστασης, καθώς και μέσα στα όρια της μοτοσυκλέτας και του εξοπλισμού σας.

Απόλυτη συγκέντρωση: Αυτή είναι που ξεχωρίζει όλους τους καλούς αναβάτες. Μαζί με τις σωματικές δεξιότητες, φροντίστε να εξασκείτε και την συγκέντρωσή σας. Να έχετε υπόψη σας ότι το στιγμιαίο χάσιμο της αυτοσυγκέντρωσης, είναι το βασικό αίτιο που εμείς οι μοτοσυκλετιστές πάμε και τσακιζόμαστε μόνοι μας στα καλά καθούμενα.


πηγη: gsr600.gr