Πριν λίγες μέρες αγόρασα και εγώ μια DSLR φωτογραφική, το σκεφτόμουν αρκετό καιρό να ασχοληθώ με την φωτογραφία ερασιτεχνικά, έτσι ψάχνοντας στο διαδίκτυο για πληροφορίες σχετικά με τι πρέπει να γνωρίζει- να μάθει ένας νέος φωτογράφος βρήκα τα παρακάτω άρθρα τα οποία τα παραθέτω εδώ, αφού υπάρχει ενότητα σχετικά με την φωτογραφία.


Η πηγη είναι των παρακάτω ειναι: www.dpgr.gr/forum/index.php?topic=35188.0;wap2


Τα παρακάτω κείμενα είναι ένας βασικός οδηγός «επιβίωσης» που να απευθύνεται στο νέο χρήστη ο οποίος έχει μόλις αποκτήσει την πρώτη του DSLR και κατά κανόνα έχει χαθεί κάπου ανάμεσα στις οδηγίες χρήσης και τα εξειδικευμένα τεχνικά άρθρα, χωρίς όμως να βρίσκει άκρη στο πώς θα κάνει τα πρώτα βήματα στον κόσμο της δημιουργικής φωτογραφίας.
Αυτό το κενό θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε εδώ, με τρόπο όσο γίνεται πιό απλό και κατανοητό. Προσοχή: το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι ένας οδηγός για καλύτερες φωτογραφίες. Είναι ένας οδηγός για την κατανόηση των βασικών δημιουργικών εργαλείων που προσφέρει μια DSLR, ώστε να μπορέσει ο νέος χρήστης να πάρει τις δικές του καλλιτεχνικές αποφάσεις και να κατανοήσει πώς μια εξελιγμένη κάμερα μπορεί να τον βοηθήσει να πάρει τα ηνία και να καθορίσει το αποτέλεσμα της φωτογράφησης. Ο οδηγός αυτός δεν είναι πλήρης ούτε μπορεί φυσικά να αντικαταστήσει τα βιβλία φωτογραφίας, αλλά έχει στόχο σε συνδιασμό με εξάσκηση και πειραματισμό να καλύψει τις πιό συνηθισμένες συνθήκες φωτογράφησης και βασικές δημιουργικές αποφάσεις.

Σε κάθε τι που θα συζητήσουμε εδώ υπάρχουν εξαιρέσεις που μπορεί να αποτελέσουν έναυσμα μακρών συζητήσεων, που όμως δεν αποτελούν το αντικείμενό μας εδώ. Όπου υπάρχουν άλλα άρθρα, με πιό περίπλοκες τεχνικές, ή πιό αναλυτικές εξηγήσεις και συζητήσεις, θα γίνονται στο κείμενο και οι ανάλογες παραπομπές. Έτσι ο στόχος του κειμένου είναι να αποτελέσει ένα σκελετό και συνδετικό κρίκο ανάμεσα στα πιό τεχνικά θέματα και τις βασικές αρχές στις οποίες βασίστηκαν.

Σε αυτή τη βάση λοιπόν, ξεκινάμε

Οι οδηγίες χρήσεως.

Κάθε μάρκα έχει τη δική της ορολογία, τα δικά της κουμπιά και ένα σωρό επιλογές, συνθέτοντας συνήθως ένα τεράστιο εγχειρίδιο. Πολλά αυτά είναι άχρηστα για το δημιουργικό φωτογράφο. Από την άλλη μεριά, υπάρχουν ορισμένα κουμπιά και επιλογές που είναι κοινά σε κάθε DSLR. Αυτά είναι που πρέπει να εντοπίσουμε στις οδηγίες χρήσεως και να μάθουμε πως λειτουργούν. Συγκεκριμένα, από το manual πρέπει να μάθουμε το συντομότερο δυνατόν και να μας γίνει δεύτερη φύση τα παρακάτω:

1. Πώς αλλάζει το διάφραγμα του φακού (aperture – f number).
2. Πώς αλλάζει η ταχύτητα του κλείστρου (shutter speed)
3. Πώς αλλάζει το ISO
4. Πώς επιλέγουμε μεταξύ αρχείων raw και jpeg
5. Πώς επιλέγουμε μεταξύ της προτεραιότητας διαφράγματος (aperture priority mode), προτεραιότητα κλείστρου (shutter priority mode), και εντελώς χειροκίνητες ρυθμίσεις (manual mode)
6. Πώς επιλέγουμε φωτομέτρηση σημείου (spot metering)
7. Πώς αλλάζουμε σημείο εστίασης (focus point)
8. Πώς αλλάζει η θερμοκρασία χρώματος (colour temperature)
9. Πώς ρυθμίζουμε την αντιστάθμιση έκθεσης (exposure compensation)

Οι DSLR είναι έτσι φτιαγμένες ώστε τα ανάλογα χειριστήρια να είναι μεν διαφορετικά σε κάθε μάρκα, αλλά να είναι πάντα στις άκρες των δακτύλων μας και οι περισσότερες από αυτές να γίνονται εύκολα και γρήγορα, πολλές φορές χωρίς να χρειαστεί καν να τραβήξουμε τα μάτια μας από το σκόπευτρο.

Διάφραγμα
Εικόνα: Giorgos MRC
Αναρτήθηκε απο Giorgos MRC στις 02 Μάιος 2011

Το διάφραγμα είναι ένας μηχανισμός πάνω στο φακό της φωτογραφικής μηχανής αποτελούμενο από μεταλλικές λεπίδες . Από το πόσο ανοιχτό ή κλειστό είναι το διάφραγμα θα εξαρτηθεί και η ποσότητα του φωτός που θα δεχθεί ο αισθητήρας , παλιότερα το φίλμ .

Το διάφραγμα συμβολίζεται με το λατινικό γράμμα f , και οι τιμές που παίρνει είναι , f/1, f/1.4, f/2, f/2.8, f/4, f/5.6, f/8, f/11, f/16, f/22, f/32, f/44, f/64, . Το παράδοξο , που συμβαίνει εδώ , είναι οτι όσο πιο μικρή είναι η τιμή του f ,τόσο πιο μεγάλο είναι το άνοιγμα του διαφράγματος , ενώ όσο πιο μεγάλη είναι η τιμή του f , τόσο μικρότερο . Παράδειγμα , έχωντας τοποθετήσει το διάφραγμα στην τιμή 1 , το άνοιγμα της οπής του βρίσκεται στο μεγαλύτερο δυνατό σημείο , δηλ όσο πιο ανοιχτό γίνεται , αυτό σημαίνει περισσότερο φως στον αισθητήρα , αν τώρα δώσουμε στο f την τιμή 64 , η οπή θα κλείσει όσο το δυνατόν περισσότερο , αυτό σημαίνει λιγότερο φως .

Είπαμε λοιπόν , όσο μεγαλώνει η τιμή του f , αντιστρόφως, κλείνει το διάφραγμα και σαν αποτέλεσμα έχουμε όλο και πιό σκοτεινή φωτογραφία . Επίσης η κατασκευή του διαφράγματος είναι τέτοια , ώστε κάθε φορά που ανεβαίνουμε σε μία υψηλότερη τιμή του f , να εισέρχεται στον αισθητήρα η μισή ποσότητα φωτός από την προηγούμενη τιμή , δηλαδή στην τιμή f/1.4 ο αισθητήρας θα δεχθεί τη μισή ποσότητα φωτός απ ότι στην τιμή f/1.

ΠΗΓΗ:http://www.erpho.com/articles/diafragma

Φωτοφράκτης ( κλείστρο )
Εικόνα: Giorgos MRC
Αναρτήθηκε απο Giorgos MRC στις 02 Μάιος 2011

Όλοι μας έχουμε δεί σε παλιές ταινίες τον φωτογράφο να αφαιρεί από το φακό της μηχανής ένα καπάκι , για κάποιο χρονικό διάστημα και μετά να το ξανατοποθετεί .Με αυτόν τον τρόπο ρύθμιζε για πόση ώρα θα περνούσε φως μέσα στο φίλμ . Περνώντας τα χρόνια και με την τεχνολογία να εξελίσεται δημιουργήθηκαν ειδικοί μηχανισμοί , οι φωτοφράκτες , "κλείστρα" , οι οποίοι κάνουν μηχανικά πλέον την ίδια δουλειά που έκανε το χέρι του φωτογράφου .

Η ταχύτητα κλείστρου , που όλοι έχουμε ακούσει σαν όρο , δεν είναι τίποτα άλλο από το πόση ώρα θα μείνει ανοιχτός ο φωτοφράκτης . Οι ταχύτητες του κλιμακώνονται ως εξής ,1 (sec), 1/2, 1/4, 1/8, 1/15, 1/30, 1/60, 1/125, 1/250, 1/500, 1/1000, 1/2000, 1/4000, 1/8000 . Ποιά θα είναι η ανώτερη τιμή ταχύτητας εξαρτάται από τον κατασκευαστή του μοντέλου που διαθέτουμε .

Το 1 (sec) είναι 1 δευτερόλεπτο , το 1/2 είναι μισό δευτερόλεπτο , το 1/4 είναι ενα τέταρτο του δευτερολέπτου . Βλέπουμε λοπόν οτι όσο μεγαλώνουν οι τιμές , τόσο λιγότερο χρόνο παραμένει ανοιχτός ο φωτοφράκτης , τόσο λιγότερο φως εισέρχεται στον αισθητήρα της μηχανής . Πιό απλά , βγάζοντας μία φωτογραφία τη μέρα , με ταχύτητα , πχ 1/1000 θα ακούσουμε το χαρακτηριστικό "κρακ" του φωτοφράκτη , πολύ γρήγορο , και μετά θα εμφανιστεί η φωτογραφία . Το "κρακ" αυτό ουσιαστικά είναι δύο "κρακ" , αλλά λόγω της μεγάλης ταχύητας ακούγεται σαν ένα . Το ένα "κράκ " είναι το άνοιγμα του φωτοφράκτη και το δεύτερο είναι το κλείσιμο . Αυτό γίνεται περισσότερο αντιληπτό σε χαμηλότερες ταχύτητες , αν για παράδειγμα έχουμε επιλέξει ταχύτητα 5 sec , θα ακούσουμε το ένα "κρακ" τώρα και το άλλο μετά από 5 δευτερόλεπτα .

Σε αργές ταχύτητες κρίνεται απαραίτητη η χρήση τρίποδα για να μην βγει κουνημένη η φωτογραφία . Οι φωτογραφικές μηχανές που παρέχουν την δυνατότητα χειροκίνητων ρυθμίσεων , στα προγράμματα έχουν την επιλογή " Μ " , συνήθως μετά τα 30 sec έκθεσης , εμφανίζουν το " bulb " , σ αυτή την ταχύτητα , απαιτείται τηλεχειριστήριο , ανοίγει ο φωτοφράκτης και παραμένει ανοιχτός μέχρι ο φωτογράφος να δώσει την εντολή κλεισίματος .

Το αποτέλεσμα μιας λήψης καθορίζεται από το συνδυασμό της ταχύτητας του φωτοφράκτη και του διαφράγματος .

ΠΗΓΗ:http://www.erpho.com/articles/fotofraktis-kleistro

ISO - Τι είναι και πότε πρέπει να το χρησιμοποιήσω;
Εικόνα: Panagiotis M.
Αναρτήθηκε απο Panagiotis M. στις 17 Μάιος 2011

Όλες οι σημερινές ψηφιακές SLR έχουν κατά αντιστοιχία την κλασική λειτουργία εστίασης-λήψης, όπου αφού γυρίσεις το διακόπτη στο on, επιλέγεις τη λειτουργία auto, και απλά βγάζεις φωτογραφίες. Τι κάνεις όμως, όταν θέλεις να πάρεις εσύ τον έλεγχο των παραμέτρων που αυτοματοποιούνται από τα ψηφιακά συστήματα των σύγχρονων SLR, και να γίνεις πιο δημιουργικός; Κάποιοι θα έχουν σίγουρα δει αποτυπωμένες φωτογραφικές σκηνές στην οθόνη της κάμεράς τους, να έρχονται σε μεγάλη αντίφαση με ό,τι βλέπει εκείνη τη στιγμή το μάτι τους. Εκεί χρειάζεται να επέμβουμε και να αλλάξουμε διάφορες παραμέτρους στο menu της κάμερας, σύμφωνα με τις εκάστοτε συνθήκες φωτός που επικρατούν στο χώρο που φωτογραφίζουμε.

ISO (ευαισθησία)

Ο όρος ISO (International Standards Organization) χρησιμοποιήθηκε αρχικά ως βαθμίδα για να δείξει την ευαισθησία του φιλμ, μιας φωτογραφικής μηχανής, στο φως. Για παράδειγμα, ένα φιλμ με ISO 100 είναι λιγότερο φωτο-ευαίσθητο απ’ ότι ένα φιλμ με ISO 400 κ.ο.κ. Γι’ αυτό το λόγο, όσο υψηλότερος είναι αυτός ο αριθμός, τόσο οι περιπτώσεις που μπορείς να φωτογραφίσεις χωρίς την κλασική καταφυγή στο φλας, γίνονται περισσότερες.

Παρ’ όλο που οι σύγχρονες DSLR δε χρησιμοποιούν φιλμ, ο όρος ISO χρησιμοποιείται και στην ψηφιακή φωτογραφία για να δείξει την ευαισθησία του αισθητήρα. Αποτελεί την ίδια αρχή όπως στις αναλογικές μηχανές (φιλμ), με τη διαφορά ότι αυξάνοντας το ISO σε μια DSLR, ουσιαστικά αυξάνεις το κέρδος του αισθητήρα της, σε φως.

Αυτό δυστυχώς έχει και ένα τίμημα. Αυξάνοντας το ISO και κατ’ επέκταση αυξάνοντας την ευαισθησία του αισθητήρα, μειώνεται σταδιακά η ποιότητα της φωτογραφίας με την εμφάνιση μικρών ‘’κόκκων’’, διάχυτων σε όλο το κάδρο. Αυτός ο ‘’κόκκος’’ σε ψηφιακούς όρους είναι γνωστός ως ‘’θόρυβος’’. Αποτελεί κάτι ανάλογο με τα ‘’χιόνια’’ που βλέπουμε στην τηλεόραση όταν το κανάλι δεν είναι σωστά συντονισμένο ή με χαμηλό σήμα. Ο ψηφιακός ‘’θόρυβος’’ εμφανίζεται σε σκοτεινές περιοχές μιας φωτογραφίας (σκιές), σε φωτεινές περιοχές (πεδιάδες, γκρι ουρανούς), σε σημεία ομοιόμορφα, γεμάτα χρώμα ή σε περιοχές με χαμηλή λεπτομέρεια.

Παρακάτω παρουσιάζεται μια σειρά από λογιστικά νούμερα που συνοδεύουν τον όρο ISO, τα οποία ενδεικτικά μας δείχνουν πότε να χρησιμοποιούμε συγκεκριμένες τιμές ISO και γιατί. Η κάμερά σας μπορεί να έχει περισσότερες ή λιγότερες διαθέσιμες επιλογές, αλλά αυτός ο οδηγός μπορεί να λειτουργήσει σαν εμπειρικός κανόνας:

- ISO 100: Σε δυνατό φως ημέρας, ηλιόλουστες συνθήκες, όταν προτεραιότητα είναι καθαρές (χωρίς θόρυβο) φωτογραφίες.
- ISO 200: Ό,τι ισχύει και για ISO 100, με τη διαφορά ότι μπορεί να απαιτείται μια πιο γρήγορη ταχύτητα ή μια ελαφρώς μεγαλύτερη εστιακή απόσταση, και όπου χρειάζεται επιπλέον ευελιξία με το διάφραγμα και την ταχύτητα.
- ISO 400: Σε εσωτερικούς χώρους ή ελαφρώς νεφελώδεις συνθήκες, όπου θέλουμε να αποφύγουμε τη χρήση φλας ή όταν χρειαζόμαστε γρήγορες ταχύτητες κλείστρου και μέγιστο έλεγχο διαφράγματος, για χρήση της μηχανής στο χέρι.
- ISO 800: Σε νεφελώδεις συνθήκες ή σκοτεινούς εσωτερικούς χώρους, για φωτογραφία δράσης όπου θέλεις να ‘’παγώσεις’’ την κίνηση και η εμφάνιση πιθανού θορύβου δε σε απασχολεί και τόσο.
- ISO 1250: Σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού, σε περιπτώσεις χρήσης τηλεφακών μεγάλης εστιακής απόστασης (π.χ. 400mm), χωρίς τη βοήθεια τρίποδα. Εδώ υπάρχει πιθανότητα ο ψηφιακός ‘’θόρυβος’’ να είναι αρκετά εμφανής στις λήψεις.
- ISO 1600: Σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού, νυχτερινές συνθήκες, σε περιπτώσεις χρήσης τηλεφακών πολύ μεγάλης εστιακής απόστασης (π.χ. 600mm), χωρίς τη βοήθεια τρίποδα. Εδώ ο ψηφιακός ‘’θόρυβος’’ θα είναι σχεδόν σίγουρα εμφανής στις λήψεις.
- ISO 3200: Ό,τι ισχύει και για ISO 1600, με τη διαφορά ότι μπορεί να απαιτούνται πολύ γρήγορες ταχύτητες. Εδώ ο ψηφιακός ‘’θόρυβος’’ θα είναι σίγουρα εμφανής στις λήψεις.

Οι σύγχρονες ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές SLR συνήθως διαθέτουν λειτουργία ‘’μείωσης θορύβου’’ (noise reduction). Καλό είναι να το έχετε πάντα ενεργοποιημένο, καθώς βοηθάει πάντα σε ένα πιο καθαρό, υψηλής ποιότητας αποτέλεσμα.

Παράδειγμα χειροκίνητης αλλαγής τιμής ISO, στο οποίο πιθανή auto χρήση της μηχανής θα ήταν απογοητευτική.

-Έχετε πάει να δείτε τον αγαπημένο σας καλλιτέχνη σε ένα μεγάλο συναυλιακό χώρο. Κρατάτε στο χέρι σας μια DSLR με ένα φακό ικανό να zoomάρει όσο μπορεί στο stage. Σημειώστε ότι δεν έχετε τρίποδα, ότι για να ‘’παγώσετε’’ τις κινήσεις του καλλιτέχνη απαιτείται ταχύτητα τουλάχιστον 1/60 (σε περίπτωση που δε χορεύει) και 1/200 (σε περίπτωση που είναι ζωηρός), ότι κανένα φλας δεν έχει εμβέλεια σε μια τέτοια απόσταση και ότι οι συναυλίες συνήθως διεξάγονται νυχτερινές ώρες.

Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, η αύξηση της τιμής ISO σε συνδυασμό με σωστή χρήση τιμών διαφράγματος και ταχύτητας θα σας δώσει σίγουρα μια πολύ καλύτερη αποτύπωση, σε σχέση με οποιαδήποτε auto λειτουργία.

ΠΗΓΗ:http://www.erpho.com/articles/iso-ti-einai-kai-pote-prepei-na-xrisimopoiiso

Αντιστάθμιση έκθεσης ( EV -/+ )
Εικόνα: Giorgos MRC
Αναρτήθηκε απο Giorgos MRC στις 03 Μάιος 2011

Όλοι μας έχουμε βρεθεί σε χιονισμένο , κάτασπρο τοπίο και θελήσαμε να το αποτυπώσουμε . Είδαμε όμως ότι τελικά αυτό που ο φωτογραφικός φακός κατέγραψε , δεν ήταν ίδιο με αυτό που βλέπαμε . Σε άλλη περίπτωση το βαθύ σκουρόχρωμο ρούχο , που φορούσε το μοντέλο μας , βγήκε πιο άτονο , ξεθωριασμένο . Το ερώτημα που γεννάται σε κάθε περίπτωση είναι , μήπως τελικά ο φακός δεν μπορεί να αποδώσει με ρεαλιστικό τρόπο αυτά που εμείς βλέπουμε ;

Η απάντηση είναι ότι δεν φταίει ο φακός ή ότι δεν είναι καλής ποιότητας η φωτογραφική μας μηχανή . Παρόλη την πρόοδο της τεχνολογίας , τους τέλειους αυτοματισμούς , που μας αφήνουν άφωνους και κατάπληκτους , οι φωτογραφικές μηχανές παραμένουν χωρίς νοημοσύνη . Δεν έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν επακριβώς αυτό που βλέπει το ανθρώπινο μάτι . Από τον κατασκευαστή , κάθε μοντέλο είναι ρυθμισμένο , έτσι ώστε να καταγράφει μια μέση τιμή των πραγμάτων . Τι εννοώ , η φωτογραφική μηχανή δεν αντιλαμβάνεται το άσπρο ή το μαύρο , αντιλαμβάνεται το γκρί , καθώς έτσι έχει προγραμματιστεί , γι αυτό λοιπόν το άσπρο βγαίνει πιο σκούρο , ενώ το μαύρο , πχ , βγαίνει πιο ανοιχτόχρωμο , πιο άτονο , πάλι στην απόχρωση του γκρί .

Η λύση στην περίπτωσή μας είναι η αντιστάθμιση της έκθεσης , το κουμπί EV -/+, το οποίο διαθέτει κάθε φωτογραφική μηχανή . Η κλίμακα , που εκτείνεται , εξαρτάται από το μοντέλο της φωτογραφικής μηχανής . Συνήθως στις compact ψηφιακές έχουμε ένα εύρος από -3 έως +3 , ενώ στις dsl rαπό -5 έως +5 , ίσως και μεγαλύτερο , με ενδιάμεσες υποδιαιρέσεις .

Έτσι λοιπόν όταν θέλουμε να φωτογραφήσουμε και να αποδώσουμε όσο πιο κοντά σ αυτό , που βλέπουμε , ένα λευκό θέμα θα ανεβάσουμε την αντιστάθμιση στο +1 , +2 , +3 κτλ. αναλόγως το τελικό αποτέλεσμα , πόσο μας ικανοποιεί . Στην αντίθετη περίπτωση , σε σκούρο θέμα θα πρέπει να μειώσουμε την αντιστάθμιση .

Τα παραπάνω ισχύουν γενικά κατά τη λήψη μιάς φωτογραφίας , πχ , και όταν φωτογραφίζουμε ένα τοπίο , μέρα , με κανονικό φωτισμό και όχι μόνο στις περιπτώσεις του άσπρου ή μαύρου θέματος .

ΠΗΓΗ:http://www.erpho.com/articles/antistathmisi-ekthesis-ev

Βάθος πεδίου
Εικόνα: Giorgos MRC
Αναρτήθηκε απο Giorgos MRC στις 04 Μάιος 2011

Με τον όρο βάθος πεδίου νοείται ο χώρος μπροστά και πίσω από το θέμα που έχουμε εστιάσει . Κάνοντας χρήση του βάθους πεδίου μπορούμε να αποδώσουμε καθαρό , νεταρισμένο , όλο το θέμα μας , αν για παράδειγμα πρόκειται για τοπίο , ή μπορούμε να τονίσουμε λεπτομέρειες του θέματός μας , φλουτάροντας , θολώνοντας την γύρω περιοχή , αν το θέμα μας είναι ένα πορτραίτο .

Μεγάλο βάθος πεδίου : στη λήψη μας όλα φαίνονται καθαρά .

Μικρό βάθος πεδίου : φαίνεται καθαρά το εστιασμένο θέμα , ενώ ο περιβάλλοντας χώρος είναι θολός .

Οι παράγοντες που καθορίζουν πόσο μεγάλο ή μικρό θα είναι το βάθος πεδίου είναι οι εξής

- Το διάφραγμα του φακού

- Η απόσταση που έχουμε από το αντικείμενο που φωτογραφίζουμε

- Η εστιακή απόσταση του φακού

Παίζοντας με το διάφραγμα : Όσο μεγαλύτερο είναι το άνοιγμα του διαφράγματος , μικρό f, τόσο μικρότερο είναι το βάθος πεδίου . Αντιστρόφως , όσο μικρότερο είναι το άνοιγμα του διαφράγματος , μεγάλο f, τόσο μεγαλύτερο . Παράδειγμα : Υποθέτουμε ότι φωτογραφίζουμε ένα άτομο μπροστά από ένα αυτοκίνητο . Αν η τιμή , που δώσουμε στο διάφραγμα είναι , πχ , f1 , αφού εστιάσουμε στον άνθρωπο , το αποτέλεσμα που θα πάρουμε , θα είναι , ο μεν άνθρωπος καθαρός , νεταρισμένος , το δε αυτοκίνητο και οτιδήποτε άλλο πίσω του , θολά . Μεγαλώνουμε το f , το κάνουμε , πχ 22 , εστιάζουμε ξανά και τώρα βλέπουμε ότι όλα φαίνονται καθαρά .

Απόσταση :Το βάθος πεδίου μεταβάλεται αναλόγως την απόσταση που έχουμε από το αντικείμενο , έτσι λοιπόν , όσο βρισκόμαστε μακριά μεγαλώνει και το βάθος πεδίου , αν πλησιάσουμε το αντικείμενο πιο κοντά μικραίνει . Τα παραπάνω ισχύουν όταν χρησιμοποιούμε ευρυγώνιο φακό , πχ 18mm , ή σταθερό φακό , πχ 50mm , χωρίς να έχουμε κάνει zoom .

Εστιακή απόσταση : Όλοι οι φακοί ή οι φωτογραφικές μηχανές με ενσωματομένο φακο , μεταξύ των άλλων , γράφουν πάνω τους και κάποιους αριθμούς , όπως για παράδειγμα 50 mm , 18-200 mm κτλ . Αυτό που μετράμε σε mm είναι η απόσταση που έχει το διάφραγμα του κάθε φακού από το φίλμ ή σήμερα τον αισθητήρα της φωτογραφικής μηχανής . Στον φακό 18-200 για παράδειγμα , μπορούμε να “τοποθετήσουμε “ το διάφραγμα σε μία απόσταση 18 mm από τον αισθητήρα . Εκεί θα έχουμε μια ευρυγώνια λήψη με μεγάλο βάθος πεδίου , με απλά λόγια , αν το θέμα μας είναι 4 αυτοκίνητα παρκαρισμένα το ένα πίσω από το άλλο , έχοντας επιλέξει σαν εστιακή απόσταση το 18 mm , μπορούμε στο κάδρο μας να τα συμπεριλάβουμε και τα 4 και ότι άλλο πίσω τους θα φαίνεται καθαρό , μεγάλο βαθος πεδίου . Επιλέγωντας τώρα την τιμή 150mm , κάνοντας oυσιαστικά zoom , θα μπορέσουμε να έχουμε στο κάδρο μας πχ 2 αυτοκίνητα , τα οποία , αν έχουμε εστιάσει σε αυτά , θα φαίνονται καθαρά , ενώ τι πίσω τους θα είναι θολό .

Συνήθως χρησιμοποιούμε μεγάλο βάθος τοπίου , όταν θέλουμε να περιγράψουμε μία κατάσταση , πχ ένα τοπίο , μία πορεία , το γεμάτο από φιλάθλους γήπεδο , κτλ , ενώ μικρό όταν θέλουμε να τονίσουμε κάποιες λεπτομέρειες στο θέμα μας , πχ σε πορτραίτο , κοντινές λήψεις κτλ.

ΠΗΓΗ:http://www.erpho.com/articles/bathos-pedioy

Προγράμματα λήψης
Εικόνα: Giorgos MRC
Αναρτήθηκε απο Giorgos MRC στις 05 Μάιος 2011

Οι σύγχρονες φωτογραφικές μηχανές , είτε πρόκειται για compact , είτε για dslr , είναι εφοδιασμένες με πάρα πολλους αυτοματισμούς , γεγονός που δίνει τη δυνατότητα ακόμα και σε κάποιον που δεν έχει κάποιες βασικές γνώσεις πάνω στη φωτογραφία , να μπορεί να κάνει μία λήψη άρτια , όσον αφορά στα τεχνικά στοιχεία , διάφραγμα , κλείστρο κτλ . Αν όμως θέλουμε να δημιουργήσουμε εμείς το τελικό αποτέλεσμα , καλό θα ήταν να έχουμε των έλεγχο των παραπάνω λειτουργιών .

Ας δούμε λοιπόν τα βασικά προγράμματα λήψης μιας φωτογραφικής μηχανής .

-Auto : Συναντάται με ένα πράσινο εικονίδιο φωτογραφικής μηχανής , στο πρόγραμμα αυτό τα ηλεκτρονικά συστήματα που φέρει η μηχανή , έχουν τον απόλυτο έλεγχο της λήψης .

- P : Αυτοματοποιημένο πρόγραμμα , που δίνει τη δυνατότητα για ρύθμιση κάποιον επιλογών , όπως είναι η αντιστάθμιση έκθεσης , η θερμοκρασία χρώματος κτλ .

- Scenes : Έτοιμα σετ ρυθμίσεων που παρέχουν τους απαραίτητους συνδιασμούς για τη σωστή λήψη διάφορων περιπτώσεων . Απεικονίζονται με διάφορα εικονίδια , οπως βουνό , πυροτεχνήματα , πρόσωπο , χιόνι, νυχτερινή ληψη , εσωτερικό χώρο , πάρτυ και άλλα πολλά .

- Α : Προτεραιότητα διαφράγματος (aperture priority) . Σ αυτό το πρόγραμμα ορίζουμε εμείς την τιμή f του διαφράγματος , πόσο ανοιχτό ή κλειστό θελόυμε να είναι , ενώ η μηχανη επιλέγει την ταχύτητα του κλείστρου προκειμένου να επιτευχθεί το σωστό επίπεδο έκθεσης .

- S : Προτεραιότητα κλείστρου (shutter priority ) συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο με την Προτεραιότητα διαφράγματος

- M : Manual , απολύτως χειροκίνητες ρυθμίσεις επιλογών , σ αυτό το πρόγραμμα ο φωτογράφος έχει τον πλήρη έλεγχο των ρυθμίσεων και οι προσωπικές επιλογές επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα .

Αν θέλουμε να δημιουργήσουμε εμείς τη φωτογραφία και όχι απλά να καταγράψουμε αυτό που βλέπουμε , προτιμούμε το πρόγραμμα Μ . Δυστυχώς οι οικονομικά προσβάσιμες compact δεν το περιλαμβάνουν καθόλου στα προγράμματά τους , ενώ κάποιες ακριβότερες , το περιλαμβάνουν με σαφεις περιορισμούς δυνατοτήτων σε σχέση με τις dslr.

ΠΗΓΗ:http://www.erpho.com/articles/programmata-lipsis

White Balance (Ισορροπία Λευκού)
Εικόνα: Panagiotis M.
Αναρτήθηκε απο Panagiotis M. στις 30 Μάιος 2011

Το ανθρώπινο μάτι και ο εγκέφαλός μας αντισταθμίζουν πάντα το πλήθος των χρωματικών θερμοκρασιών που εκπέμπουν οι διάφορες πηγές φωτός, έτσι ώστε το άσπρο να το βλέπουμε πάντα άσπρο. Οι φωτογραφικές μηχανές δεν μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο, γι’ αυτό είναι εφοδιασμένες με ειδικούς επεξεργαστές για να σιγουρεύουν κάθε φορά ότι βλέπουν το άσπρο που βλέπει το ανθρώπινο μάτι, ανεξαρτήτως των συνθηκών φωτός. Σε περίπτωση που το WB (white balance – ισορροπία λευκού) δεν έχει οριστεί σωστά, μπορεί να προκληθεί μια τεράστια χρωματική διαφορά στις φωτογραφίες ως προς αυτό που βλέπει το μάτι μας. Οι λάθος χρωματικές αποχρώσεις που θα δημιουργηθούν, μπορούν να καταστρέψουν τη φωτογραφία μας.

Με μια σύγχρονη ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, μπορούμε πολύ γρήγορα να ρυθμίσουμε το white balance, δείχνοντάς της ουσιαστικά ποιό να βλέπει για άσπρο κάθε φορά. Το μενού της κάμερας συνήθως αυτό το μεταφράζει ως “sunlight”, “cloudy conditions”, “tungsten lighting”, “fluorescent light” κ.ο.κ. για τις εκάστοτε διαφορετικές πηγές φωτός. Επίσης αυτές οι κάμερες έχουν και την επιλογή χειροκίνητης ρύθμισης του white balance, όπου έχεις τη δυνατότητα να την αποθηκεύσεις στη μνήμη, με σκοπό να τη χρησιμοποιήσεις ξανά και ξανά, εφόσον η πηγή φωτός παραμένει η ίδια. Εξαρτάται από μοντέλο σε μοντέλο αλλά συνήθως αφού επιλέξουμε χειροκίνητη ρύθμιση, η μηχανή θα μας πει να κάνουμε τη λήψη που θα πάρει το white balance αναφοράς, με την εντολή “measure” στην οθόνη. Στη συνέχεια παίρνουμε ένα λευκό χαρτί το οποίο φροντίζουμε να φωτίζεται από την κύρια πηγή φωτός και γεμίζοντας το κάδρο μας με αυτό, το φωτογραφίζουμε. Αν όλα πάνε εντάξει, η μέτρηση θα έχει γίνει και αποθηκευτεί.

Υπάρχουν και επαγγελματικοί τρόποι να κάνουμε manual white balance, όπου το αποτέλεσμα είναι ασύγκριτο. Η αποτύπωση των χρωμάτων είναι εντελώς φυσική, τόσο που κανένα πρόγραμμα επεξεργασίας δε μπορεί να τη φτάσει, όσες διορθώσεις και φίλτρα να εφαρμόσουμε. Ένας τέτοιος τρόπος είναι χρησιμοποιώντας το ExpoDisc, το οποίο είναι ένα φίλτρο το οποίο προσαρμόζουμε στο φακό της μηχανής μας. Το πλεονέκτημά του, σε σχέση με τη χρήση του απλού λευκού χαρτιού όπως αναφέρθηκε παραπάνω, είναι ότι δίνει τη δυνατότητα να περάσει φως από κάθε είδους γωνία στον ψηφιακό αισθητήρα και έτσι δίνει μεγαλύτερη ακρίβεια στη μέτρηση και στην αντιστάθμιση του λευκού. Να σημειώσω ότι δεν φωτογραφίζουμε μέσα από αυτό, απλά μόνο τη στιγμή που η κάμερα μας δώσει την εντολή “measure”, αφού έχουμε ξεκινήσει τη διαδικασία χειροκίνητης ρύθμισης του white balance.

Αν και το ανθρώπινο μάτι αντιλαμβάνεται το φως της ημέρας σαν “άσπρο φως”, αυτό στην πραγματικότητα αποτελείται από πολλά χρώματα αναμεμειγμένα μεταξύ τους (χρώματα ουράνιου τόξου). Κατά τη διάρκεια της ημέρας, η απόχρωση του φωτός αλλάζει. Για παράδειγμα, κατά την ανατολή και δύση του ηλίου, όπου ο ήλιος είναι ορατός, το φως είναι “ζεστό” ή κόκκινο σε χρώμα. Το μεσημέρι, που ο ήλιος βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του, το φως εμφανίζεται “ψυχρό” ή μπλε σε χρώμα. Γι’ αυτό το λόγο χρειάζεται πάντα να δίνουμε στην κάμερα να καταλάβει ποιο είναι το εκάστοτε άσπρο, αλλάζοντας το white balance από το μενού.

Στις επαγγελματικές DSLR υπάρχει επίσης η δυνατότητα χειροκίνητης ρύθμισης του WB αλλάζοντας τους βαθμούς Kelvin από το μενού τους. Αυτό αποτελεί έναν πιο εξειδικευμένο τρόπο, αρκεί να γνωρίζουμε ότι οι χαμηλές τιμές kelvin αναφέρονται σε “ζεστά” ή κόκκινα χρώματα ενώ οι υψηλές τιμές σε πιο “ψυχρά” ή μπλε χρώματα. Έτσι για παράδειγμα με αυτόν τον τρόπο, για να δώσεις στην κάμερα να αντιληφθεί ότι το ηλιοβασίλεμα, που βλέπεις και θες να φωτογραφήσεις, έχει ζεστά χρώματα, θα πρέπει να δώσεις χειροκίνητα και χαμηλές τιμές στην κλίμακα kelvin του μενού της (2000k-3000k).

ΠΗΓΗ:http://www.erpho.com/articles/white-balance-isorropia-leykoy

Σύνθεση μιας φωτογραφίας ( καδράρισμα )
Εικόνα: Giorgos MRC
Αναρτήθηκε απο Giorgos MRC στις 28 Απρ 2011

Θα ξεκινήσω με τα απλά βασικά βήματα , προκειμένου να μπορέσει ο καθένας να κρατήσει μια καλή στιγμή , να αποτυπώσει μια καλή φωτογραφία . Οποιοδήποτε συμπλήρωμα γνώσης ή τεχνικής στα όσα θα αναφέρω είναι ευπρόσδεκτο .

Θα πρέπει αρχικά να προσδιορίσουμε τι είναι φωτογραφία . Για μένα η φωτογραφία ειναι αφήγηση , εξιστόρηση γεγονότων , περιγραφή .Ένα καλό κείμενο , με δυνατή κλιμάκωση και εξέλιξη δεν θα μπορούσε να γίνει αρεστό ή και αντιληπτό ακόμη , αν ο συγγραφέας δεν τηρούσε τους στοιχειώδες κανόνες συντακτικού , γραμματικής , ορθογραφίας κτλ , ή αν κάτι που μπορεί να εκφρασθεί με απλό λογο , παρουσιαζόταν με πομπώδες εκφράσεις και βαρύγδουπα μηνύματα . Έτσι και η φωτογραφία , μία απλή και λητή λήψη , χωρίς υπερβολές , βασισμένη σε κάποιους πρωταρχικούς κανόνες φωτογράφισης, έχει να μας πει περισσότερα από μια "φορτωμένη ' , 'μπουκωμένη" , "μπερδεμένη" φωτογραφία . Οι κανόνες θα βοηθήσουν τον αρχάριο φωτογράφο να δημιουργήσει μία εικόνα άρτια από τεχνική άποψη , το δε αποτέλεσμα , αν είναι αποδεκτό ή όχι είναι κάτι που σχετίζεται με την υποκειμενική αισθητική του καθενός . Στην πορεία βέβαια και συμμερίζομαι την άποψη του φίλου μου Δημήτρη , ότι οι κανόνες είναι για να τους καταργούμε , φωτογραφίζουμε με βάση το συναίσθημα , τη διάθεση , το διορατικό βλέμμα , την άποψη που μπορεί να φέρει ο καθένας , αλλά γνωρίζοντας πάντα για ποιό λόγο κάναμε αυτό που κάναμε .

Οι κανόνες που διέπουν τη σύνθεση μιας φωτογραφίας είναι τρείς

. Ο κανόνας των δύο τρίτων

. Ο κανόνας της διαγωνίου

. Ο κανόνας της χρυσής τομής

Θα προσπαθήσω με απλά λόγια να περιγάψω τους δύο πρώτους κανόνες , τον τρίτο δεν ξέρω πως να τον περιγράψω , αν κάποιος γνωρίζει , ας το κάνει .

Κανόνας των δύο τρίτων : Για να εφαρμόσουμε αυτόν τον κανόνα , θα πρέπει , αν η μηχανη μας δεν το έχει ,( συνήθως όλες οι συγχρονες compact και dslr το εμφανίζουν είτε στο μέσα στο σκόπευτρο , είτε στην οθόνη της πλάτης) , να χωρίσουμε νοητά την εικόνα που βλέπουμε σε εννέα τμήματα , με δύο οριζόντιες και δύο κάθετες γραμμές που τέμνονται μεταξύ τους , όπως στο παράδειγμα

παράδειγμα



Αυτό γίνεται γιατί το ανθρώπινο μάτι συνηθίζει να έλκεται από τα αντικείμενα που βρίσκονται τοποθετημένα στα δύο τρία μιάς εικόνας . Θα πρέπει αφού έχουμε χωρίσει την εικόνα μας να τοποθετήσουμε το θέμα μας στα τέσσερα σημεία που ενώνονται αυτές οι γραμμές και οχι στο κέντρο της εικόνας , όπως όλοι έχουμε κάνει .

Αν για παράδειγμα θέλουμε να φωτογραφίσουμε ένα τοπίο , θα πρέπει να τοποθετήσουμε το βουνό , θάλασσα , κάμπο ή οτιδήποτε έχουμε επιλέξει ως θέμα στα κάτω 2/3 της φωτογραφίας μας , αφήνοντας το πάνω 1/3 γιά τον ουρανό , ορίζοντα . Έτσι θα καταφέρουμε να δώσουμε έμφαση στο επιλεγμένο θέμα μας που εν προκειμένο είναι το τοπίο .

Αντιθέτως, αν αυτό που θέλουμε να αποτυπώσουμε είναι ένα σύμπλεγμα από σύννεφα , αντιστρέφεται η αναλογία των τρίτων , αφήνοντας το μεγαλύτερο μέρος των 2/3 να αποτυπωθεί ο ουρανός , που αποτελεί την επιλογή μας .

Κανόνας της διαγωνίου : Η εφαρμογή του κανόνα αυτού απαιτεί την τοποθέτηση του θέματος σε διαγώνιο θέση από την όποια πάνω γωνία στην απέναντι κάτω . Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνουμε ένα δυναμισμό στη φωτογραφία μας .

Οι δύο αυτοί κανόνες μπορούν να εφαρμοσθούν είτε σε συνδιασμό είτε μεμονωμένα ο καθένας .

ΠΗΓΗ:http://www.erpho.com/articles/synthesi-mias-fotografias-kadrarisma

Μικρές συμβουλές για ένα καλύτερο αποτέλεσμα
Εικόνα: Giorgos MRC
Αναρτήθηκε απο Giorgos MRC στις 30 Απρ 2011

Στην πορεία μας ως φωτογράφοι , πολλες φορές έτυχε να μας συγκινήσει ένα όμορφο θέμα , αποφασίσαμε να το φωτογραφίσουμε αλλά τελικά το αποτέλεσμα δεν είχε τη μαγεία που αντικρύσαμε . Θα προσπαθήσω να αναφέρω σ αυτό το άρθρο λάθη προς αποφυγή , τα οποία έκανα ή και ακόμη κάνω .

Ορίζοντας : Ένα από τα πιο συνηθισμένα λάθη που έχουμε κάνει όλοι μας είναι ο στραβός ορίζοντας . Στην προσπάθειά μας να αποτυπώσουμε το αγαπημένο μας πχ πρόσωπο , εστιάζουμε την προσοχή μας σ αυτό , αδιαφορώντας για τα γύρω στοιχεία που το περιβάλουν . Έτσι ναι μεν αποτυπώνουμε το πρόσωπο , αλλά βλέπουμε τη θάλασσα από πισω να χύνεται είτε δεξιά , είτε αριστερά στο κάδρο μας .

Κομμένα πόδια : Πολλές φωτογραφίες που έχουμε βγάλει και νιώσαμε και περήφανοι για το χαρούμενο ύφος του μοντέλου μας , είχαν κομμένα τα πόδια από τα γόνατα και κάτω ,έτσι λοιπόν , κρίνωντας εκ των υστέρων το αποτέλεσμα καταλήγουμε οτι η φωτογραφία μας είναι ληψή . Κόψτε τα πόδια αλλά να γίνεται από δημιουργική φαντασία , όχι από άγνοια .

Που πρέπει να έχω τον ήλιο : Ένα ακόμη σύνηθες λάθος είναι η τοποθέτηση του μοντέλου κόντρα στον ήλιο . Στην περίπτωση που θες να αποδώσεις μία ανθρώπινη φιγούρα με λίγες ή καθόλου λεπτομέρειες , θα τοποθετήσεις το μοτέλο κόντρα σε μια πηγή φωτός , αν όμως θέλεις να βγάλεις μια αναμνηστική φωτογραφία με τους φίλους σου σε μια παραλία , το να έχουν το φως του ήλιου στην πλάτη τους δεν θα σου δώσει το επιθυμητό αποτέλεσμα . Ο ουρανός θα βγει υπερφωτισμένος , "καμμένος " , και οι άνθρωποι μαύροι . Φροντίζουμε λοιπόν να μην έχουμε κόντρα τον ήλιο , να είναι στην πλάτη μας . Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο να φωτογραφίσουμε χρησιμοποιώντας το φλας , το αποτέλεσμα που θα πάρουμε είναι , ναι μεν να φωτιστούν τα μοντέλα αλλά θα έχουμε μια κακή , ξεπλυμένη , άχαρη καταγραφή του τοπίου , πολύ μακριά από αυτό που βλέπουμε.

Σημείο λήψης : Η πιο συνηθισμένη κίνηση που κάνουμε, όταν θέλουμε να φωτογραφίσουμε , είναι να σηκώσουμε τη μηχανή στο ύψος του ματιού . Πειραματιστείτε με διαφορετικές γωνίες λήψης , πιο κάτω , πιο πάνω , θα σας δώσουν μία εντελώς διαφορετική προοπτική απεικόνησης του θέματος . Οι τελευταίες φωτογραφικές μηχανές έχουν τη δυνατότητα να γυρίζει η οθόνη της πλάτης προς όλες τις κατευθύνσεις , πράγμα που δίνει τη δυνατότητα στο φωτογράφο να βλέπει τι ακριβώς φωτογραφίζει και όχι στο περίπου .

Λιτό θέμα : Αποφεύγουμε να γεμίζουμε το κάδρο μας με "αχρηστα" και "άσχετα" με το θέμα μας αντικείμενα . Προσπαθούμε να επιλέξουμε ένα λιτό φόντο , τέτοιο ώστε να μην χάνεται το θέμα μας . Το επιθυμητό είναι βλέπωντας για πρώτη φορά τη φωτογραφία η προσοχή να επικεντρωθεί στο θέμα και όχι σε οτιδήποτε άλλο που έτυχε να βρίσκεται δίπλα του. Βγάζοντας , πχ μία από τις "γνωστές " , εκείνες αναμνηστικές φωτογραφίες , μπροστά σε ένα μεσαιωνικό κάστρο , "αδιάφοροι", σε θέση προσοχής , για να δείχνουμε ότι έχουμε πάει και εκεί , ας προσέξουμε τουλάχιστον , δίπλα από το μοντέλο μας να μην υπάρχουν κεφάλια από ασιάτες τουρίστες , που έτυχαν να επισκεφθουν ταυτόχρονα τον ίδιο χώρο , ας μετακινηθούμε λίγο ώστε να φύγουν από το κάδρο μας .

Σύνθεση θέματος : Πολλές φορές απομονώνουμε εντελώς το θέμας , αυτό ναι μεν του δίνει πρωταγωνιστικό ρόλο , αλλά από την άλλη κάνει φτωχή τη φωτογραφία . Ας προσπαθήσουμε να το εμπλουτίσουμε βάζοντας κάποια στοιχεία από τον περιβάλλοντα χώρο , που δεν θα αποδυναμώνουν το κεντρικό θέμα , αλλά θα προσφέρουν μια ισορροπία στο κάδρο .

Βάθος : Σε μιά πεζοπορία μας στο βουνό , βλέπουμε στην απέναντι κορυφή ένα ξωκλήσσι , μόνο του μέσα στην ερημιά , είναι και λίγο μακριά να πάμε , ζουμάρουμε στο τέρμα και να το ξωκλήσσι γεμίζει το κάδρο μας από άκρη σε άκρη . Τι φωτογραφίσαμε ; Μία αρχιτεκτονική κατασκευή . Αυτό όμως μας ενθουσίασε ; Ο άσπρος τοίχος , τα κεραμύδια ή το γεωμετρικό σχήμα; Οχι . Μας ενθουσίασε ένα ξωκλήσσι στην κορυφή ενός καταπράσινου βουνου , που είχε τον γαλάζιο ήλιο από πάνω του και ίσως και δύο όμορφα σύννεφα . Αλλά όλα αυτά δεν τα βλέπουμε . Ξεζουμάρουμε λοιπόν και προσθέτουμε στοιχεία και από το προσκήνιο προκειμένου να δώσουμε την αίσθηση του βάθους και να αποτυπώσουμε αυτό που βλέπουμε .

Αφήστε χώρο στις άκρες του κάδρου σας : Μην κολλάτε τα αντικείμενα στις άκρες του κάδρου σας , αφήστε τα να "αναπνέυσουν" , ένας άνθρωπος που περπατάει από αριστερά πχ , προς δεξιά , αν τοποθετηθεί στα δύο τρίτα δημιουργεί την αίσθηση της κίνησης , ενώ αν είναι "κολλημένος" τέρμα δεξιά εκεί που τελειώνει το κάδρο δίνει την αίσθηση οτι βρέθηκε μπροστά σε τοίχο .

ΠΗΓΗ:http://www.erpho.com/articles/mikres-symboyles-gia-ena-kalytero-apotelesma

Κων/νε το DPGR είναι όντως ένα εξαιρετικό site/forum για τη φωτογραφία! κι εγώ έμαθα πολλά πράγματα από εκεί, αλλά, θα το δεις και στην πορεία, το παν είναι η "τριβή" με το αντικείμενο!!
Μετά από περίπου 15.000 φωτογραφίες με την DLSR (δεν είναι τυχαίος ο αριθμός, όντως τόσες περίπου έχω τραβήξει) μπορώ να σου πω πως ξεχνάς το τι γράφουν τα site και οι οδηγίες και αφού έχεις δοκιμάσει πλέον κάθε δυνατότητα της μηχανής σου, ξέρεις πλέον πως να αποθανατίσεις το κάθε τι!

Βέβαια, έχε υπ' όψιν σου ότι οι 999 στις 1000 "φανταστικές" φωτογραφίες που βλέπεις, έχουν υποστεί αρκετή επεξεργασία μέσω προγραμμάτων! οπότε μην "απογοητευτείς" αν βλέπεις τις δικές σου φωτογραφίες να είναι πολύ "κατώτερες" από αυτές που χαζεύεις στο διαδίκτυο! στο λέω γιατί κι εγώ στην αρχή το ίδιο ένιωθα...

Από εκεί και πέρα, δυο-τρία πραγματάκια από μένα:

1. Να αποθηκεύεις ΠΑΝΤΑ σε RAW! είναι ΠΟΛΥ ανώτερο format και η επεξεργασία στην φωτογραφία είναι ΠΟΛΥ πιο λεπτομερής και σωστή!

2. Προσωπικά τραβάω ΠΑΝΤΑ με το χαμηλότερο δυνατό ISO που επιτρέπουν οι συνθήκες! Είναι χίλιες φορές προτιμότερο να στηρίξεις κάπου τη μηχανή σου και να τραβήξεις με ανοιχτό διάφραγμα για κάποια δευτερόλεπτα, παρά να ανεβάσεις το ISO στο Θεό για να ελαχιστοποιήσεις τον χρόνο λήψης! Το αποτέλεσμα είναι μέρα με τη νύχτα!

3. Αγόρασε έναν καλό τρίποδα. προτείνω αυτόν: joby.com/gorillapod/slrzoom

4. Για αρχή μπορείς να έχεις πολύ όμορφα αποτελέσματα με τα αυτόματα προγράμματα που έχει η μηχανή σου, αλλά αργότερα που θα την μάθεις προσπάθησε πάντα να δουλεύεις με το χειροκίνητο (M) προσαρμόζοντας τις ρυθμίσεις

5. Μάθε 2 προγράμματα...Adobe Photoshop και Adobe Lightroom! οι φωτογραφίες απλά...μεταμορφώνονται!!!

Ναι Γιώργο αυτα που λες τα γνωρίζω σαν την εμπειρία δεν έχει
Οταν έκατσα να διαβάσω τις οδηγίες σχετικά με την μηχανή μου χάθηκα στην ορολογία ετσι έψαξα στο ίντερνετ και κατέληξα στα παραπάνω απλα και μόνο για να καταλάβω σε 1η φάση τι είναι το καθένα και τι δουλειά κάνει πανω κατω
για να ξερω και να καταλάβω που πρεπει να πειραματιστώ με την σειρα μου.

Φυσικά κάθε βοήθεια απο ποιο έμπυρο φωτογράφο δεκτή .

φέρ' την μαζί σου αύριο στη συνάντηση να σου δείξω 2-3 πραγματάκια σε πρώτη φάση

και ιδού μια απόδειξη για αυτό που σου έγραψα για την επεξεργασία μιας φωτογραφίας:



η φωτογραφία όπως την τράβηξα





η ίδια φωτογραφία μετά από επεξεργασία